Kavakta Nar Olmaz, Kötülerde Ar Olmaz

 

Kavakta Nar Olmaz, Kötülerde Ar Olmaz

Osman, Anadolu'nun küçük bir köyünde, mütevazı bir çiftlikte büyümüştü. Ailesi yıllarca bu topraklarda yaşamış, toprağın nimetlerinden faydalanarak geçimlerini sağlamışlardı. Osman, çocukluğundan beri çalışkan ve dürüst bir genç olarak tanınırdı. Babasından öğrendiği tarım bilgisiyle köyde saygı gören bir çiftçi haline gelmişti.

Köyde herkesin dilinde olan bir adam vardı: Hasan Ağa. Hasan Ağa, köydeki en büyük toprak sahibiydi ve aynı zamanda en zenginiydi. Ancak, Hasan Ağa'nın ünü sadece zenginliğiyle sınırlı değildi; hilekarlığı, açgözlülüğü ve zalimliği ile de tanınırdı. Köylüler, Hasan Ağa'dan korkar, onunla ilgili kötü bir şey söylemekten kaçınırlardı.

Bir gün, Hasan Ağa, Osman'ın tarlasının yanındaki arazinin kendisine ait olduğunu iddia etti. Osman, bu iddiaya karşı çıkıp hakkını savunmak istese de Hasan Ağa'nın gücü ve nüfuzu karşısında çaresiz kaldı. Hasan Ağa, Osman'ın tarlasına el koymakla kalmadı, aynı zamanda onu köyden de kovdurdu. Osman, ailesiyle birlikte başka bir köye göç etmek zorunda kaldı.

Yeni köyde, Osman ve ailesi zor günler geçirdiler. Osman, burada da toprağı işlemeye çalıştı, ancak eski tarlasını ve köyünü bırakmanın acısını hep yüreğinde taşıdı. Bir gün, Osman, eski köyünden bir haber aldı: Hasan Ağa, kendi hırsı yüzünden büyük bir felaket yaşamıştı. Tarlalarında yetiştirdiği mahsuller bir anda hastalanmış, hayvanları telef olmuştu. Hasan Ağa'nın serveti hızla tükenmiş, kendisi de borç batağına saplanmıştı.

Osman, bu haberi duyduğunda içten içe bir huzur buldu, ancak Hasan Ağa'ya karşı kin beslememeye çalıştı. Yine de, köyün yaşlılarından biri, Osman'a şu sözleri söyledi: "Osman, unutma ki kavakta nar olmaz, kötülerde ar olmaz. Hasan Ağa'nın başına gelenler, onun kötülüklerinin sonucudur."

Hasan Ağa, tüm mal varlığını kaybettikten sonra yalnız ve yoksul bir hayat sürmeye başladı. Kimse onun yardımına koşmadı; çünkü köylüler, onun zalimliklerini ve haksızlıklarını unutmamıştı. Hasan Ağa, yalnızlığın ve çaresizliğin pençesinde, yavaş yavaş yok oldu.

Osman, ailesiyle birlikte yeni köyünde mutlu bir yaşam sürdü. Kendi emeğiyle, dürüstlüğüyle ve çalışkanlığıyla yeniden bir hayat kurdu. Ancak, Hasan Ağa'nın trajik sonu, onun aklından hiç çıkmadı. Osman, hep dürüst kalmaya ve adil davranmaya çalıştı. Çünkü biliyordu ki, kötülüğün ve haksızlığın sonu hep acı olurdu. Kötülerde ar olmazdı, ve bu dünya da kötülüğün karşılıksız kalmadığı bir yerdi.

Osman'ın hikayesi, köylerde dilden dile anlatıldı. Herkes, kavakta nar olmayacağını, kötülerde ar olmayacağını bir kez daha anladı. İnsanların kalplerinde ve zihinlerinde bu hikaye, dürüstlüğün ve iyiliğin ne kadar önemli olduğunu hatırlatan bir ders olarak kaldı.

Görseller:pexels.com.tr