Neşe ve İçindeki Doğru

 

Neşe ve İçindeki Doğru

Bir zamanlar, Anadolu'nun yemyeşil köylerinden birinde, küçük ama neşeli bir kız yaşardı. Adı Neşe'ydi. Adı gibi, her zaman gülümser, kahkahalarıyla etrafına mutluluk saçar, herkesin yüzüne bir nebze de olsa tebessüm kondururdu.

Neşe, köydeki herkes tarafından sevilirdi. Ancak bir gün, köyde büyük bir tartışma çıktı. İnsanlar, doğru olanın ne olduğuna dair fikir ayrılığına düşmüştü. Kimisi doğru olanın köy meydanındaki büyük çınar ağacını kesip yerine bir meydan yapmak olduğunu savunuyor, kimisi ise ağacın köyün simgesi olduğunu ve kesinlikle korunması gerektiğini söylüyordu.

Bu tartışma Neşe'nin canını sıkmıştı. O, her iki tarafın da bir anlamda haklı olduğunu düşünüyordu ama esas doğruyu kalbinde aramaya karar verdi. Bir akşamüstü, güneş batarken, Neşe ailesiyle akşam yemeğinde bu meseleyi konuştu.

"Baba," dedi Neşe, "Bu çınar ağacı çok eski ve köyümüzün bir parçası. Ama bazı insanlar meydan yapılmasının da önemli olduğunu söylüyor. Sence ne yapmalıyız?"

Babası bir süre düşündü ve sonra sakin bir sesle cevap verdi. "Neşe, herkesin doğrusu farklı olabilir. Ancak esas doğru, insanın içinden geleni yapmasıdır. Sen kalbine danış ve neyin doğru olduğunu orada ara."

Neşe bu sözlerden çok etkilendi. Ertesi gün, sabah erkenden çınar ağacının altına gitti. Rüzgar hafifçe esiyor, yapraklar şarkı söylüyordu. Gözlerini kapatıp ağacın altında oturdu. Kalbinin sesini dinlemeye çalıştı.

Bir süre sonra gözlerini açtı ve kararını vermişti. Köy meydanına döndü ve köy halkını topladı. "Sevgili köylüler," dedi cesurca, "Biliyorum, hepimizin farklı doğruları var. Ancak, bence bu çınar ağacı bizim tarihimizin ve kültürümüzün bir parçası. Onu korumalıyız ama aynı zamanda meydanı genişletmenin de bir yolunu bulabiliriz."

Herkes Neşe'yi dinliyordu. Devam etti, "Ağacın etrafına banklar yerleştirebilir, çiçekler ekebilir ve meydanı daha canlı hale getirebiliriz. Böylece hem ağacı koruruz hem de meydanımız olur."

Köylüler birbirlerine baktı ve Neşe'nin fikrini beğendiklerini anladılar. Herkes, Neşe'nin içten gelen doğruyu bulduğunu kabul etti. Köyde büyük bir dayanışma başladı ve herkes el birliğiyle Neşe'nin önerdiği şekilde meydanı düzenledi. Çınar ağacı olduğu gibi kaldı ve köy meydanı Neşe'nin hayal ettiği gibi rengarenk, huzurlu bir yer haline geldi.

Bu olaydan sonra Neşe, sadece köyde değil, çevre köylerde de saygı duyulan biri haline geldi. Herkes onun hikayesini duydu ve herkesin doğrusu farklı olabilir ama esas doğru insanın içinden geleni yapmasıdır sözünü kulağına küpe yaptı.

Görseller:pexels.com.tr