Ağlanacak Halimize Gülüyoruz

Ağlanacak Halimize Gülüyoruz

Sevgili Okurlarım, hani bir söz vardır ya… Ağlanacak halimize gülüyoruz.’’ Diye. Ben de yaşadığım bir olayı sizlere anlatmak istiyorum. Artık ağlar mısınız, yoksa güler misiniz? Size kalmış. En iyisi anlattığım olaya siz gülün ben de ağlayayım. Ne de olsa dert benim derdim.

Amerika’yı tekrar keşfetmek için bir blog açtım. Eğitim öğretim alanında kendimce değerli bulduğum fikirlerim vardı, olaylara çok farklı açılardan bakıyordum ve bu birikimlerimi insanlarla paylaşmak istiyordum.

Bu amaçla blogumu açıp yazıları yazmaya başladıktan sonra bir de baktım ki, benim orijinal dediğim ne kadar fikir varsa bu fikirleri birileri keşfetmiş, söylenecek hangi söz varsa başkaları söylemiş. Bana söylenecek bir şey kalmamış.

Hz. Mevlana’nın o güzel sözü aklıma geldi; ‘’Dün dünde kaldı cancağızım; bugün yeni bir söz söylemek lazım.’’ Yeni bir şeyler söylemek lazım ancak yeni bir şey söylemek için herkeste kapasite yok ki. Yeni bir şeyler söylemek için insanların kafalarını zonklatırcasına çalışmaları gerekir. Sıradan insanların söyleyecekleri sözler de kendileri gibi sıradan olur.

Fakat her şeye rağmen samimi olarak yılmadan çalışan insanların er ya da geç başarıya ulaşacaklarına olan inancım da tamdır. Bloguma yazıları yazarken iki parmakla yazı yazmanın zor olacağını düşündüm ve internetten indirdiğim bir programla yaklaşık iki ay çalışarak on parmak klavye kullanmayı öğrendim. On parmak klavye kullanmayı nasıl öğrendim başlıklı yazıma tekrar göz atmanızda fayda var. Şimdi on parmak klavye kullanıyorum.

Her zaman bilgisayardan bir şeyler okumak ve yazmak mümkün olmuyor; çoğunlukla mobilden okuyoruz ve oradan yazdığımız da oluyor. Başlangıçta bloguma yazılan yorumları telefonumdan cevaplamaya ve okuduğum blogger arkadaşlarımın yazılarına telefondan yorumlar bırakmaya çalışıyordum.

Cep telefonu klavyesinden yazı yazmak iğne ile kuyu kazmaya benziyor. İnsanı bayağı zorluyor. Bundan dolayı sesli yazmanın yollarını aradım ve sonunda buldum. Düşüncelerimi Whatsapp’ a konuşuyorum ve Whatsapp’ın yazıya dönüştürdüğü metni kopyalayarak yorum kısmına yapıştırıyorum. 

Aman Allah’ım öyle seviniyorum ki; cep telefonunun klavyesi ile yazmak zorunda kalmıyorum. Sonradan bir de fark ettim ki, yazı yazdığım klavyede de mikrofon özelliği varmış ve oraya konuşarak yazma imkanı da varmış. Ben ise Whatsapp’ta boşu boşuna dolaşmaktaymışım.

‘’Ağlanacak halimize gülüyoruz.’’ Deme sebebim bu idi. Maalesef genelde deneme yanılma yolu ile öğreniyoruz ve bundan dolayı da çok zaman ve emek kaybı yaşıyoruz. Oysa bize gerekli olan kitabi ve nitelikli öğrenmedir.

Görseller:hamerivet.blogspot.com