Çocuklarım Neden Anlayışsız?

Çocuklarım Neden Anlayışsız?

Bu yazımda bir annenin ilgisiz bir babaya feryadını kaleme almaya çalıştım. Bazı ailelerde çocuk yetiştirme konusunda ortak bir yaklaşım olmayabilir. Anneler çocuklarının gelişimi için kendilerini heba ederken bazı babaların çocuklarına karşı ilgisiz oldukları gözlenebilir. 

Böyle bir ailedeki annenin babaya karşı olan serzenişini yazımın konusu yapmak istiyorum. Ancak yazıma konu olan ailenin mahiyeti hakkında fazla detaya girmek istemiyorum. Fakat yazımızdaki annenin feryadı eminin pek çok ailede kısmen de olsa gözlemlenebilecek şeylerdir.

‘’Sen de her baba gibi çocuklarının zehir gibi bir kafası olsun, okuduğunu, dinlediğini anlasın, gerektiğinde de bülbül gibi şakıyarak insanlara meramını anlatsın istiyorsun ama maalesef hiçbir şey beklediğin gibi olmuyor değil mi? Kafanda Çocuklarım neden anlayışsız? Sorusu.

Şimdi ben sana çocuklarının neden istediğin gibi olmadığını,  okuduğunu ve dinlediğini anlamadığını ve gerektiği zaman bunları düzgün cümlelerle anlatamadığını anlatmaya çalışacağım. Ama sen de eleştiriye açık olmalısın. Duyduklarını ön yargısız bir şekilde anlamaya gayret et.

‘’Okul ailede başlar diye bir söz vardır.’’ Tüm sorumluluğu okula ve eğitimcilere yıkarak çocuklarınla ilgilenme, onlarla hoş zamanlar geçirme lütfunda bulunmadın.

Onlarla konuşmadın, sevgi ile göz teması kurarak çocuklarının mutlu olmasına katkıda bulunmadın.

Çocukların sorular sorduğunda onlara tatmin edici cevaplar vermek ve onlara ilginç sorular sorarak muhakeme güçlerini geliştirmek yerine sen yine işin kolayına kaçarak çocuklarını hı, hı sözleri ile geçiştirdin.

Çocukların istekte bulunduğunda onlara mantıklı gerekçelerle cevap verebilecekken, bağırdın, çağırdın ve onları söz söyleyemeyecek hale getirdin.

Çocukların iyi bir davranış sergilediğinde onları takdir edip olumlu davranışlarını pekiştirmen gerekirken duyarsız bir şekilde seyrettin. Çocuklarına doğru tepkiyi vermediğin için çocuklar neyin iyi neyin kötü olduğunu anlayamadı.

Hafta sonları çocuklarını gezdirip sosyalleştirmen gerekirken, günlerini televizyon başında, arkadaş gezmelerinde veya başka uğraşlarla geçirdin.

İyi bir dinleyici olup çocuklarını dinleyebilecekken, onlarla hoş sohbet edip zeka gelişimlerine katkıda bulunma imkanın varken, onların ne anlattıklarına dikkat bile etmedin.

Çocuklarınla bol bol konuşarak onlara nezaket kurallarını öğretme imkanın varken duyarsız kaldın, topu taca atarak sorumluluğu hep başkalarına yıktın.

Çocuklarının seviyelerine uygun kitaplar okuyarak onları okumaya ve öğrenmeye karşı ilgili bir şekilde yetiştirebilecekken, elinde televizyon kumandası dünya ile ilgini kestin.

Çocuklarınla nitelikli zaman geçirerek onlarla arandaki duygusal bağları güçlendirme imkanın varken, onları televizyon, bilgisayar, tablet gibi teknolojik aletlere maruz bıraktın.

Sen yapılmaması gereken ne varsa onu yaptın, çocuklarını çocukluk dönemlerinde ihmal ettin. Şimdi çocuklarında aksayan ne varsa bil ki, senin ihmalinden dolayı meydana geldi. 

Aslında sen çocuklarının en güzel zamanlarını ziyan ettin. Şimdi çocuklarım neden anlayışsız? Diye kendi kendine soruyorsun. Sana bir şey söyleyeyim mi? Aslında anlayışsız olan çocukların değil, sendin. Ama her zaman yaptığın gibi bu konuda da sorumluluğu başkalarına yıktın.’’

Görseller: https://unsplash.com/