Meydan Okuma Yazıları

Meydan Okuma Yazıları

Sevgili okurlarım, blog dünyasına adım attıktan sonra hayata olaylara bakış açım çok değişti. Blog yazmanın güzelliğini ancak blogger arkadaşlarımız bilir. Blog yazarken sınırlama yok, ciddi anlamda bir eleştiri yok, karalama yok. Bundan dolayı insanlar hem özgürce düşünmekte hem de düşündüklerini rahat bir şekilde yazıya dökebilmekte ve kendi platformlarında yayınlamaktalar. Hani bir şarkı vardı ya; ‘’Alem buysa; kral benim.’’ Diye. Kendimiz çalıyor, kendimiz oynuyoruz. Bu durum bizim de deşarj olmamızı sağlıyor.

Bazı arkadaşlarımızın başlattığı bir 28 günlük meydan okuma yazıları vardı, o yazılardan çok şey öğrendim. Ne yalan söyleyeyim bazı yazılara da öylesine göz attım ve öylesine yorum yaptım. Bunu içtenlikle itiraf ediyorum.(Allah canımı almasın.) Çünkü arkadaşlarımın yazıları öyle dolu dolu ki, bunların hepsini okumaya kalksam bu defa kendi çalışmalarıma zaman ayıramayacağım. Bundan dolayı bu şekilde yorum bıraktığım arkadaşlarımdan af diliyorum.

Meydan okuma yazılarını çok önemsiyorum çünkü bu yazılar insanları sürekli olarak bir şeyler düşünmeye zorlamaktadır. Ben de bu durumdan esinlenerek kendi 28 günlük meydan okuma yazılarımı oluşturmaya karar verdim. (01 Marttan itibaren her iki günde bir yazı hazırlamaya gayret edeceğim.)

Böyle bir karar almamda etkili olan ikinci faktör Beyda’nın kitaplığı isimli blogda okumuş olduğum Emma Bombeck’in yazısı idi.(Beyda’nın kitaplığı isimli blogda gezinmekten diyeti bozup çikolata yiyen bir insanın aldığı haz kadar zevk alıyorum.) Emma Bombeck kanser hastası olan bir bayan ve ölüm anı yaklaştıkça kendi kendisine bir sorgulama içine girerek; dünyaya bir daha gelsem şunları yapardım diye düşünerek bir kitap yazmış. Bu kitap benim böyle bir karar almamda etkili oldu. Nasıl olsa biz de kanser hastası gibi kısa zaman sonunda ölmesek de(gerçi ne zaman öleceğimizin garantisi de yok da) günün birinde öleceğiz ve bundan dolayı hayatı olabildiğince kaliteli yaşamalıyız.

Bir diğer bakış açısı ise; Avrupa ülkelerinde yaygın kullanılmakta olan modelleme yöntemi idi. Gelişmiş ülkelerde öğrencilerin empati becerisini geliştirmek için böyle bir yöntem icat etmişler ve insanları anlamak için bu yöntemi kullanıyorlar.

Ben bu 28 günlük süre sonunda amansız bir hastalık sebebi ile sanki ölecekmişim gibi kendimi sorgulamaya çalışacağım ve dünyaya bir daha gelseydim şunları yapardım dediğim 14 konu başlığında kendimi gözden geçirmeye çalışacağım. Umarım bu modelleme yöntemi böyle amansız hastalığa düçar olmuş insanların psikolojilerini anlamama ve dünyayı daha güzel yaşama çabama katkıda bulunur. 28 günün sonunda ölmeyecek olursam sizlere başkaca yazılar da yazmaya gayret edeceğim.:)

Konu başlıkları

1-   Çocukluk yıllarım

2-    İlk gençlik yıllarım

3-   Üniversite hayatım

4-   Aile üyeleri olan ilişkim

5-   Komşularımla ilişkilerim

6-   Genel olarak iletişimde bulunduğum insanlarla olan ilişkilerim

7-   Meslek hayatım

8-   Para, mal, mülk ile ilgili tutumum

9-   Dünyayı algılama ve dünyaya olan bakış açım

10-                     Sağlığımla ile ilgili tutumum

11-                     Kendime olan saygım ve kendilik bilincim hakkındaki tutumum

12-                     Yaşlılara olan bakış açım

13-                     Hayvanlara olan bakış açım

14-                      Eşimle olan ilişkilerim

Şu an itibari ile aklıma gelmeyen konu başlıklarının ilerleyen zamanlarda aklıma geleceğini düşünüyorum çünkü böyle bir etkinlik zaten benim zihnimi sürekli olarak faal bir şekilde tutacak ve yeni şeyler düşünmeme sebep olacaktır.

Görseller: psikoteklif.com