Büyüklerime Şikayetname

Büyüklerime Şikayetname

Sevgili anneciğim, babacığım! Yıllar yılı bana bir şeyler öğretmek için çok çalıştınız, çok gayret ettiniz. Biliyorum ki benim için her şeyin en iyisini yapmaya çalıştınız. Bütün bu gayretlerinizden dolayı size minnettarım. Ancak benim de söyleyecek birkaç sözüm var.

Kendimi bildim bileli emirlerinizden canım çıktı. Odanı topla, kitaplarını çantana koy, çamaşırlarını askıya as, çoraplarını çamaşır sepetine at. Daha saymakla bitiremeyeceğim emirler karşısında bıktım usandım.

Gerçi üzerime düşen görevleri eksiksiz yapmalıydım tamam ama hayatta dört dörtlük olmak mümkün mü? Şimdi ben de size bazı serzenişlerde bulunmak istiyorum. Siz de benim anlattığım konularda görevlerinizi tam yapmadınız. Lütfen gücenmeden beni anlamaya çalışınız.

-         Hayatta coşkulu ve daha istekli yaşayabilmem için ileriye dönük hedefler belirlemem gerekiyordu. Bu konularda hiçbir şey anlatmadınız. Yaşantım rotasız bir gemi gibi oradan oraya başı boş koşuşturmakla geçti.

-         Hayatta her zaman olumsuzluklar yerine olumlu şeylere odaklanmam gerekiyordu yani dikene değil; güle odaklanarak mutlu olabilirdim. Sizin kavganızdan, gürültünüzden hayatın güzelliklerine odaklanamadım. Büyüdüğümde ne yaptıysam bu olumsuz ruh halinden kurtulamadım.

-         Arzularımı tatmin ederek mutlu olmak yerine sınırlayarak bana mutluluğu öğretebilirdiniz. Ancak elime bir şeyler tutuşturarak başınızdan göndermeyi kar bildiniz.

-         Zor durumlarda sabrıma ve olumlu düşünme yeteneğime sarılarak bunların üstesinden gelmek varken oturup kadere ağlamayı öğrettiniz.

-         İnsanlarla iyi iletişim kurmak için ön yargılardan sıyrılmam gerektiğini anlatarak çok önemli bir beceri kazandırabilirdiniz oysa siz bu konuda da duyarsız kalarak ilerleyen yaşlarda sayısız sıkıntılar çekmeme sebep oldunuz.

-         Başarıyı yakalayabilmek için dikkatimi çalıştığım konuya odaklamam gerektiğini de öğretmediniz.

-         Sağlıklı bir bilinçaltına sahip olabilmem için 0-6 yaş aralığında daha dikkatli olabilirdiniz. Yanımda kavga, dövüş etmeden mutlu bir şekilde büyümemi sağlayabilirdiniz. Oysa bu konulara dikkat etmediniz. Öyle sağlıksız bir bilinçaltı gelişimim oldu ki, yatağa mutlu yatıyor; mutsuz kalkıyorum. Ne yaparsam yapayım olumsuz iç konuşmalarımı bir türlü olumluya dönüştüremiyorum.

-         Benim çocuğum yapar diye beni ümitlendirmek varken, ‘bu çocuktan adam olmaz’ diyerek adam olmama engel oldunuz. Başkalarının çocuklarını benimle kıyaslayarak kendi gözümde beni değersizleştirdiniz.

-         Hatalarımı eleştirmek yerine beni yerden yere vurdunuz. Küçücük bir hata yaptığımda dünyayı başıma yıktınız.

Sevgili anneciğim, sevgili babacığım! Bana sürekli olarak görevimi hatırlatırken keşke siz de azıcık görevlerinize duyarlı olsaydınız. Daha anlatacak o kadar şey var ki, dilim varmıyor hepsini sıralamaya. Sizin eksik bıraktığınız konuları gücüm yetmiyor onarmaya.

Görseller: Google görseller