Hayat Bir Oyun

Hayat Bir Oyun

Genç adam hayattaki tekdüzelikten çok sıkılmıştı. Bir şeylerin ters gittiğini biliyordu ama bunları nasıl düzelteceği hakkında hiçbir fikri de yoktu. Komşularıyla ilişkileri, eşiyle, çocuklarıyla, sokaktaki arkadaşları, mesai arkadaşları. Hangisini tutsa tel tel dökülüyordu.

Neden hiçbir şey istediğim gibi olmuyor? Acaba bende mi bir dert var? Diye kendi kendini sorgulamaya başladı. Doğrusu bu duruma üzülüyor, bu konuda ne yapabilirim diye araştırmalar yapıyordu. Yine bu duygularla meşgul olduğu bir gün aniden kafasında şimşekler çakmaya başladı. Aklına orijinal bir fikir gelmişti.

Madem hayat bana çok ciddi ve sıkıcı geliyor insanlarla iletişimde zorlanıyorum o halde onu bir oyuna çevireyim insanlara küçük şakalar yapayım bakalım nasıl olacak? Diye düşündü kendi kendine.

Apartmanda bir yönetici Ali Ağa vardı ki; sorma gitsin. Ne muhannet adamdı.  Allah onu muhalefet olsun diye yaratmıştı sanki. Kim ne dese tersini yapardı.

Şu bizim yöntemi yöneticiye uygulamanın tam zamanı diye düşündü. Apartmandan çıkarken yöneticiyi gördü. Tam zamanı oğlum harekete geç dedi içinden.

‘’ Ali Başkan nasılsın?, İşler nasıl’’ dedi.

Yönetici dertlenmeye başladı: ‘’Valla işler güçler çok yoğun, uğraşıyoruz işte.’’

‘’Helal olsun sana başkan gerçekten çok önemli işler yapıyorsun, senin şu yaptığın işleri inan ki ABD başkanı yapamaz.’’ Dedi

Yönetici: ‘’Yok canım o kadarda değil’’ dese de pek keyiflendiği her halinden belliydi. O günden sonra yöneticiyi her gördüğünde azıcık iltifat ediyordu. Yöneticinin yüzü gülmeye başlamıştı. Vay be, arabanın gaz ile  çalıştığı gibi insan da Gaz ile çalışıyormuş meğer diye düşündü.

‘’ Ali başkan bizim şu çatıda bir akıntı var bir baktırabilir misin?’’ Diyecek olmuştu ki; ‘’Tamam hallederiz.’’ Dedi yönetici.

Genç adam artık bu yöntemi sıklıkla kullanıyordu. Çocuklarına ödev yaptırmak için ‘’En güzel ödevi benim oğlum/kızım yapar diyerek onları isteklendiriyor ve yaptırmak istediklerini bu şekilde yaptırıyordu.

Genç adamın yakında birkaç günlüğüne izne ihtiyacı vardı ama müdürün izin vereceğine dair hiçbir ümidi de yoktu. İşe gider gitmez yöntemi uygulamaya başladı.

‘’ Günaydın müdür bey nasılsınız’’ dedi. ‘’Günaydın çalışıyoruz işte’’ dedi müdür.

‘’ Müdür bey bu kadar yoğun çalışmayın lütfen, çok fedakarca çalışıyorsunuz, sizin yaptığınızı herkes yapamaz hele hele ben olsam hiç yapamam. Bir de kıymetinizi bilen olsa bari. Memlekete sizin gibi insanlar lazım.’’ Dedi.

Müdürün gözlerinin içinin parladığını gördü ve tekrar hayrete gark oldu. ‘’Demek ki takdir edilmek insanın ruhunun ilacıymış, müdür sevgisiz büyümüş çocuklar gibi ilgiye muhtaçmış.’’ Dedi kendi kendine. Ondan sonra müdüre en kral sözleri söyledi.

İzine ihtiyacı olduğu gün müdürden istemedi bile sadece duyurması yetti. Müdür izni yazıp göndermişti.

Genç adam hayatında önemli ve çok değerli bir kazanım edinmişti: ‘’  Hayat bir oyun ama biz onu trajedi haline getiriyoruz .’’ İnsanların oyuna ihtiyacı var. Ciddiyetten herkes bıkmış usanmış durumda.

Görseller: Google görseller